NASKAH DRAMA MONOLOG MAWI BASA JAWI

 

Ngembang Krokot  Sawetawis :

 

Ngembang krokot (naknik) satlemik bab cariyos “Nggodhong Pring” ingkang ateges ron pring alias ‘krosak’, inggih punika cariyos ingkang namung methik sacuwil bab fenomena mutakhir ing sajronipun ngagesang. Utaminipun ingkang wonten ing karang padesan ingkang akhir-akhir niki sampun ngalami “rudhagendra kabudayan” akibat dening mobah-mosik owah-owahan kemajuwan jaman. Tansaya majunipun teknologi pranyata paring dampak dhumateng budaya lan perilaku masyarakat padesan. Langkung-langkung karana jembar-wiyaripun lemah tegal sawah ingkang tansaya susut amargi sampun owah fungsinipun dados perumahan lan sapanunggalaipun. Ugi bab majunipun mesin-mesin tetanen andadosaken kaum buruh tani sami kecalan sumber panguripan. Ananging kasunyatan ingkang makaten kalawau tetela kirang pikantuk kawigaten, paribasan ‘kadya kemrosake godhong pring’. Bab basa Jawi ing cariyos niki mawi lantaran basa Jawi pasisiran dialek Bojonegaran. Wondene kados pundi jangkepipun lampahan sumangga dipun waos kemawon kanthi sakeca sinambi ‘kekudangan ronipun waluh’. Utawi saget amirsani kanthi tuntas gelaran panggungipun. Nuwun.


Siswo Nurwahyudi

 

 


~ K R O S A K ~

 

WIS MEH NGANCIK TENGAHE RINA, PAWONGAN LANANG TUWA NEMBE NGASO MAPAN ING POJOK GALENGAN SAWAH. AWAK LAN PANGANGGONE KATON SISA GUPAK  LENDHUT NANDHAKAKE YEN MENTAS WAE TANDANG GAWE. ING PAPAN KONO PANCEN RADA EDHUM, KAYOMAN SAWIJINING WIT SOGA. PAWONGAN KUWI MUNG IJENAN WAE, TETEMBANGAN SINAMBI NGLEREM SAYAHE AWAK SINAMBI NDHUDHAH KRENJANG ISI PANGANAN LAN KENDHI GAWAN SANGU SAKA NGOMAH.



001. : (NEMBANG SINOM)

Amenangi jaman edan
Ewuh aya ing pambudi
Milu edan nora tahan
Yen tan milu anglakoni
Boya kaduman melik
Kaliren wekasanipun
Ndilalah karsa Allah
Begjabegjane kang lali
Luwih begja kang eling lawan waspada

(:kapethik saka serat Kalatidha, Ranggawarsita)

002. : Ya ngono mau lelakone urip jaman saiki. Gak melok ngedan bakal gak keduman jare. E… lha ya, jaman pancen wis owah. Jamane saiki jaman padha kedanan hape, kedanan internet. Sing adoh dadi cerak, sing cedhak ogak kecandhak. Utamane bocah-bocah enom, gemane selpa-selpi. Saithik-saithik selpi. Kana-kene makcekrik. Sakpolahe dipoto. Telpan-telpon jegigisan karepe dhewe. Padha geman nggrumbul cakrukan tapi gak enek sing semauran. Betah ngantek jam-jaman ogak mingket ogak mungsret. Padahal pulsa ya makani. Yen perlu mbok sampek wetenge kelet kaliren ndah pokoke angger pulsane isi. Ehh… jian gawok tenan aku.

NGRESIKI EPEK-EPEK TANGAN LORO, BANJUR NJUPUK TELA GODHOG SIJI.

003. : (SINAMBI NGONCEKI TELA) 

Ogak kur trima sing enom. Sing wis embok-embok gerang dhaplok pisan tambah saya ngluweh-ngluwehi. Malah polahe kliwat megilan, rumangsa isih kaya prawan sunthi. Nek wis cekelan hape engkrese gak kaprah. Mesam-mesem dhewe, pringas-pringis. Lali adang lali olah-olah. Paribasan pawon disapeh sugon. 

(MANGAN TELA) 

Diplalah tuku matengan timbang kangelan masak. Penak, tangane ogak cetheh, rai gak keblubuk keluk. Butohe wegah kalong wedak-pupure, nek butoh selpi sakwayah-wayah karek mrenges. Ogak gawok, pancen wis jaman edan. Gak kutha gak ndesa padha wae.

NGOMBE BANYU KENDHI MAKGLOGOK, NJUR NGODHOS MBAKO DIGAWE UDUD SINAMBI NUTUGAKE BACUTE TEMBANG.

004. : (NEMBANG SINOM KARO UMEK CAWIS UDUD )

Semono iku bebasan
Padu-padune kepengin
Enggih mekoten man Doblang
Bener ingkang angarani
Nanging sajroning batin
Sejatine nyamut-nyamut
Wis tuwa arep apa,
Muhung mahas ing asepi
Supayantuk pangaksamaning Hyang Suksma.

(:kapethik saka serat Kalatidha, Ranggawarsita)

005. : (NGUDUD KLEPAS-KLEPUS) 

Menungsa kuwi wis dhasare kepanggonan rasa melik karo serik. Melik lan serik panggoke nok njero ati, rupa kekarepan sing angah-angah, nek kekarepane ora klakon njuk tuwoh rasa gela. Sing diuja butohe mata, butohe raga, dudu butohe jiwatama. Senengange brai, sing dibraeni kur wates rai karo udel mengisor. Mandar ngono kuwi mbarahi drajate menungsa dadi asor sakngisore kewan. Wis sugeh ijek kurang sugehe, wis penak ijek kurang penake. Sing diuber jare kamulyan tapi bareng wis mulya jare ijek kurang mulya. Jaman durung mergawe pengin mergawe, bareng cekel gawe dienggo sakpenake dhewe. Saben taun arak-arakan ngebaki dalan, sing dijaluk pegawean penak bayaran ambane sakempyak. Ngono kuwi jarene berjuang. Berjuang sing piye?

(NGGUYU KLECAM-KLECEM) 

 Akeh crita, akeh ukara sing kandha, wis enak-enak dadi anake wong tani, dicawisi tegal-sawah, njaluk sawahe didol nggo modal mrantau utawa nggo dhaftar pulisi, pegawe negeri, alesane kanggo njunjung drajate wong tuwa, tapi bar-barane nek wis dadi sing akeh-akeh padha lali janjine. Lali bibit-kawite biyen piye.

NGADEG CENGKELAK. NDHANGAK SETITHIK, DRIJINE NUDING NYANG PAPAN ADOH.

006. : (NUDING ADOH MENGETAN) 

Gak usah adoh-adoh, contone anakku dhewe. Sing mbarep biyen dadi pulisi ngentekna sapi mbuh pira wae ngantek gak ketung. 

(NUDING ADOH MENGULON) 

Sing siji kuliah sarjana pertanian, dhong-dhongane saiki dadi pegawai bank. Ngono wae tuku sepedhah ijek sambat njuk imboh dhuwik pak-e neh. Ngko rabi ya bandhane pak-e neh sing disambat. Lha jenenge karo anak, mosok ape mentala meneng ae? Gak preduli pak-e sampek bungkuk nek macul ben dina. Panas kepanasen, udan dilampu kudanan. Saiki padha urip seneng nok kutha gedhe, mentala ninggal pak-e urip ijen nok ndesa. Wis roh nek pak-e wis gak nduwe bojo, mbok ya urip nok kene wae ngancani pak-e. Padha bangga manggok nok kutha. Pak-e ape rabi neh ben kenek nggo kanca urip, ya gak diolehi. Bocah saiki dikon tani padha moh iki jan-jane kenek apa? Kecuali nek wong tuwane gak nduwe sawah, pantes. Apa rumangsane wong tani kuwi drajate asor pa piye? Lha iya, rumangsaem sing nguripi kowe kabeh wiwit lair ceprot ngatek ndadekna pulisi, dadi pegawai bank, kuwi asil ko ndi? Kabeh ya asile tegal-sawah. Lha sing mbok pangan ben dina apa ya rumangsaem gak berase wong tani? Mosok ape mbadhog pluru bendina? Mosok kowe ape ngemah kertas? Eh, hemm...

NYANDHAK CAPING DIANGGO ILIR, PANYAWANGE NGLANGUT NYANG PAPAN ADOH

007. : Wong tani kuwi pancen kudu gelem rekasa, ya macul, ya tandur, ya open-open rajakaya, asile gak mesthi, kadhang panen ya kadhang gak oleh asil. Kuwi wis dadi wadanane wong tani wiwit jaman biyen mula. Wis lumrah. Wong kabeh penggawean kuwi nduwe resiko dhewe-dhewe. Gak enek sing ogak resiko. Tapi nek wong tani gak gelem rekasa nandur, terus wong sakdonya mbadhog apa, nguntal apa? Apa ya isa urip? Ngono kuwi mbok njajal mikir. 

(NJUPUK TELA GODHOG) 

Iki delok, masiya kur trima nggo ganjel weteng ndah, sing mbok anggep gak mbejaji, iki ngono mbiyen jaman Jepang, jaman larang pangan, wis nylametna uripe mbah-mbahem ngantek thukul aku, terus thukul kowe. Mamula aja ngenyek. Kok saiki panganan roti sing mbok agul-agulna. Rumangsaem roti
kuwi bakalane saka apa? Ya padha, asile wong tani. Pasaem piye leh? Ogak enek wong tani, wong sak ndonya kaliren kabeh.

008. : (NYANDHAK ARIT KARO TUGELAN UNGKAL, NGUNGKAL ARIT) Mbok ya salah siji

muleh ndesa ae, ngancani pak-e nggarap sawah. Apa neh kowe sing ruju, wong sekolahem ya sarjana pertanian. Iki lho, sawah sing karek rong bahu diopeni. Iki ngono rupa pusaka tinggalane jenate mbahem. Dhek biyen tinggalane ya amba, wis dibagi-bagi waris, aku oleh bagian sawah rong bahu iki. Kenek apa kok sawah iki ogak tak olehi didol, ya mergane iki lemah tinggalan minangka barang pusaka. Suk mben tiba kowe cah loro, sebahu-sebahu. Wis mathuk kuwi jenenge. Gak usah terok wong-wong nggladrah kae, sawah pusaka tinggalan leluhur kok padha didol, saiki dadi perumahan sakharat-harat. Akhire sukmben sawah kene entek kabeh, dadi omah kabeh. Akhire kuwalat kabeh, dhong-dhongane oleh dhuwik dol-dolan sawah padha mawut morat-marit gak karuwan parake. Dienggo dagang ogak ngembang, diimbu bandha ogak tanja. Akhire nangis gak metu lohe. anake plalah dijlomprong kon budal dadi TKI. Nek wis ngono kae piye jal? Wong kuwi sing apik landhep nalare, ogak kok landhep guneme.

MAPAN NDHODHOK, NYELEHKE ARIT, NJUR NGRESIKI GEDIBALE PACUL.

009. Mamula ta mamula, dadi manungsa aja kakehan melik. Mbiyen wong-wong takkandhari padha gak ngandel kabeh. Tak keki pendapat apik malah atine padha serik. Klebu kae, Pakdheem dhewe lor kali kae. Aku dijuthak sampek saiki, padahal dheke bangkrut merga salahe dhewe, aku sing diendha nyalahi. Sing jare takdhukuna bereng. Nyenthe-nyenthe, jarene ngene : “Asu kowe, karo dulur dhewe mentala ngrusak. Aku dagang mbok rusohi, bojoku mbok ojok-ojoki, mbok kandhani ogak oleh utang bank. Dhong- dhongane anakem dhewe akhire ya dadi pegawe bank. Mataem picek pancene”. Entek ngamek kurang golek pokoke. Bareng saiki wis entek tegal entek sawah, omahe ketut dibeslah bank, genten ndarani aku jarene main dhukun. Wis mboh…mboh, karepem kono. Sing penting uripku tak tata dhewe, tak ati-ati dhewe. Aja sampek keterak lara, aja ngantek kenek perkara. 

NGOMBE MENEH SAK GLONGGONGAN. NYANDHAK MBAKO MENEH CAWIS UDUD.

010. : Pancen angel ngandari wong saiki. Apa neh nuturi cah nom. Wis padha rumangsa pinter merga sekolahe padha dhuwur. Pak-e sing mung tamat SD ndahneyo kok dianggep. Blas gadhas kuwi kok. Sing akeh trima dadi mutpeh. Diemut terus dilepeh. Jamane saiki pancene jaman mutpeh. Sing enak legi gelem ngemut, ilang legine karek pait-sepete gak suwe mesthi ndang dilepeh. Padahal sing sepet apa pait kuwi sapa roh dadi jamu, sing krasa legi ngracuni awak dadi kencing manis. Sapa sing apene roh. 

NGADEG MENEH. SISA UDUD DIBANTING. NGIDU CRUS-CRUS.

011. : (MALANGKERIK) 

Kae sing rumangsa dadi wong gedhe padha wae, karo wong cilik ya mutpeh. Karo wong tani tambah ngluwehi mutpeh. Wayah butoh diemut-emut nggo alesan demi rakyat, jare kabeh demi wong cilik. Tapi nek bar ya dilepeh, lali, dianggep gak enek. Nek mbutohna ae kaya yak-yaka, bar ya mbuwak buntel, mutpeh. Nek pidato guneme edab-edabi : “Pertanian akan ditingkatkan. Petani akan dibantu modal, dibantu bibit, pupuk murah. Ekonomi petani ditingkatkan. Kemiskinan ditingkatkan sejahteranya. Masyarakat desa ditingkatkan makmurnya”. Omongane sundhul langit. 

(GUYUNE UCUL, NGIKLIK)

Hii..hi..hi…. hiii…. Haa…ha…ha…ha…. Wong kok bento men. Ape ningkatna pertanian, sawah ditebasi dadi perumahan kok diijini. Sawah tambah entek kok ape ningkatna pertanian. Kuwi omongan apa nguntal kadhal urip-uripan? Ngono kuwi sing ngrungokna ya gelem manthuk-manthuk. Bento mangan sabun ya ngono kuwi. Apa neh nek pidato nyangking dalil agama, biyuhh…. wong-wong nek keplok nggunung ruboh. Sing pidato ya babar blas gak wedi dosa. Agama nggo mblidhuki wong akeh lha kok malah unjal umuk pamer dhadha, banggane gak kaprah. Tiba wayah nggurine ya mutpeh. Kabeh dilepeh karek ampas . Legine kono sing ngapek, ampase dinehna wong cilik.

LUNGGUH NGEPROK, RERINGKES, SAJAKE WIS AREP RAMPUNGAN GAWE.

012. : Tapi ya takakoni, jaman saiki sembarang kalir ketok gampang. Ape piye-piye ya nayoh. Montor cilik, montor gedhe, sliwar-sliwer sak pirang-pirang sampek ape nyabrang ae kangelan. Prasasat angger irung cekelan montor, cekelan hape. Elek-eleka ndah aku ya cekelan hape. Hape cilik, ora sing amba kae. Lumintu kenek nggo tilpunan karo anak-putu nek dhonge kangen. Tapi prasaku merga sarwa gampang, wong saiki malah sembrana, nggampangna sembarang kalir. Uripe dadi sembranan, kurang tata, kurang ati-ati. Dadine ya gampang lali. Lali sangkan parane dumadi, lali marang pengerane, kurang rasa sukure. Padha seneng ngumbar angkara, perkara cilik diupakara nganti amra-ambra. Sing bener dadi salah, sing salah ngengkel gak gelem kalah.

KRENGKAH NDHODHOK NJABUT SUKET SIJI, DIPRUTHES NJUR DIEMUT NING TERUS DILEPEH MENEH.

013. : Saktenane, jaman sing sarwa nayoh nyatane ya ngangelna wong bereng. Kaya lumrahe ibarat dol tinuku, yen ana sing untung mesthi ana sing bunting. Sing kana bathi, sing kene rugi. Contone saiki wis gak patek usum wong mburoh macul, mergane saiki wis diatasi nganggo traktor. Jaman biyen ben panenan pari rame wong buroh derep. Padha seneng sebabe padha oleh opah mburoh sakmangane pisan. Saiki wis enek mesin kombi, wis gak butoh wong akeh nek ape panen. Sing maune golek wong mburoh leren antri merga panen raya, tur opahe larang, saiki buroh padha sambat oleh saya gak oleh kaya, merga tenagane wis diganti mesin sing biayane luweh murah. Sing duwe sawah para-pere nyewa mesin ae soale murah. Kaceke adoh timbang ngopahi wong mburoh. Tapi sawahku ijek tetep tak burohna, ben buroh tani tetep mergawe. Olehku tani ogak kur nguber asil gedhe thok. Ndelok sambate buroh tani aku gak mentala. Apa salahe andum pegaweyan, andum rejeki, ben rata padha krasa. Nek gak ngono piye? Wong sing maenge kur mergawe mburoh nok sawah ape mergawe apa jal? Padha-padha menungsane padha butoh mangan kabeh. Sakjog ketekan mesin, sing tuna ya buroh tani. Ngaplo. Kendhile nok pawon nggoling, gak kuwat mental terus nglakoni maling. Alesane maling merga sumber pengasilane dicaplok mesin. Nek wis ngono sakjane sing dosa sapa? Ape nyalahna sapa yake? Wong kaya aku ngene iki ape melok urun rembug tiwas kur kemrosak nggodhong pring. Percuma.

NGLUKAR KLAMBI TELESAN DIANGGO NGELAP KRINGET, BANJUR SALIN KLAMBI SING GARING. KABEH GAWANE DICAWISAKE, RERINGKES AREP DIGAWA BALI MULIH. NULI NYANGKING GAWAN NGIWA-NENGEN.

013. : (NGGEDRUG LEMAH PING TELU , NGRAPAL MANTRA)

Somelah, niyat ingsun muleh omah
Lemah sawah klomah-klameh
Banyu agung mili nok kali
Bapa-biyung aja nganti nglayung
Bocah bajang beja kemayangan
Tanduran thukule sakparan-paran
Subur tinandur kayungyung hyang Dewi Sri
Sing sinebut ibu bumi bapa angkasa
Hayu, hayu, hayu, rahayu krana palilahe gusti Allah
Hong, sluman slumun slamet.
Aamiin… aamiin…aamiin…!

(NGGEDRUG LEMAH PING TELU)

KEPRUNGU RINGTONE HAPE MUNI, IWUT NYELEHKE GAWAN, NGROGOH HAPE SAKA NJERO SAK KLAMBI. NJENGGILENGI NOMER SING TILPUN.

014. : (NGANGKAT TILPUN) 

Halo…! Niki sinten nggih? Ya, piye cung? Sing jelas ta nek ngomong, aku ijek nok sawah, sinyale gak patek pakra nok kene. Piye kantor pulisi? Sapa? Lha kenek apa? Kecelakan? Wonge mati? Lha kok isa? O… ngono? He, jaluk dhuwik? Pira? Selawe juta? Kok akeh men? Kowe nok kantor pulisi ngendi cung? Loh, Kalimantan? Lha kowe mek apa klayapan Kalimantan bereng? Ya, enek. Lha kowe mosok
gak nduwe celengan blas? O.. ngono? Lha terus lehku kirim dhuwik piye wong pak-e nok kene nggone? Ateem apa? Ya gak nduwe ta cung. Blas gak roh ateem aku. He, rekening? Rekening kuwi apa? O… buku bank, gak nduwe aku. Kowe roh dhewe ngono lho, pak-e gak tau urusan ambek bank. Piye? Lha ape njaluk tulung sapa nok ndesa nggone ngene iki? Mosok njuk tulung pak lurah? Wis ngene ae, kangem tak kon ngurusi. Iya leh, kanganem sing pulisi leh, sapa neh. Wong kowe nduwe kang pulisi mosok gak….. Halo…, halo…, kok malah dipateni tilpune iki piye? O… bocah kok mblarah 

(NGGOLEKI NOMERE ANAKE NOK HAPE TERUS TILPUN) 

Halo..., Halo..., Cung..., halo...!!
Hee, pakem gung bar nek ngomong tilpunem malah mbok tutup, karepem piye? Piye? Ijek Rapat nok kantor? Rapat karo pulisi Kalimantan? Ogak? Lha kantor apa? He, apa? Kantor bank? Kantorem dhewe? Tenane? Kok mencla-mencle. Jarenem maeng nok kantor pulisi Kalimantan, pulisine njaluk selawe juta. Sing bener sing ndi? E… ngono? Berarti kuwi maeng tilpune wong mblidhuk? Emm… ngono? E… lha ya, mblidhuk tibake. Ya wis cung nek ngono. Tiwas ndhredheg aku. Ya, ya, ya, tak ati-ati. Kowe ya sing ati-ati.

(NUTUP TILPUN) 

 O… klakuan kirik pancene. Kok roh nomerku sing ngendhari ya sapa? Mblidhuk liwat SMS wis gak tay tak gadheg, lha kok saiki tilpun. Aku pengin roh rupane. Mbokne silit tenan. Konangan pethuk nok 
ndalan, tak pacul cangkemem tenan kowe. 

HAPE DILEBOKKE SAK. PACUL DI PAPANKE ING PUNDHAK, NYANGKING GAWAN MBAKA SIJI, TANGAN KIWA TENGEN NYANGKING KRENJANG LAN ARIT. NJUR JUMANGKAH BALI MULIH KEKANCAN TEMBANG PANGKUR.

015. : (NEMBANG PANGKUR)

Mingkar mingkuring angkara
Akarana karenan mardi siwi
Sinawung resmining kidung
Sinuba sinukarta
Mrih kretarta pakartining ngelmu luhung
Kang tumrap ing tanah Jawa
Agama ageming aji

(:kapethik saka serat Wedhatama, KGPAA Mangkunegara IV)



~~ RAMPUNG ~~


Support/dukungan/apresiasi :





NASKAH DRAMA MONOLOG "NYANYIAN JAIMAN"




NYANYIAN JAIMAN
Drama Monolog
Karya : Siswo Nurwahyudi

SEBUAH SUDUT DI SUDUT KOTA KECIL, DI SUDUT MALAM, JAUH DARI HIRUK PIKUK. JAIMAN TIDUR BERBUNGKUS. BELUM LAMA IA TERTIDUR, TIBA-TIBA PEMBARINGANNYA MENGGELIAT, BERDERAK-DERAK, JAIMAN MENGERANG-ERANG. KONON, IA BELINGSATAN SEBAB SELURUH TUBUHNYA DIRAMPOK HABIS-HABISAN

JAIMAN :

(MENGERANG)…..kakiku…….,aduuhh…….,…..kakiku…..,jangaann…..,aduhh… sakit….., lepaskan….., ….sakit…..goblok…., ayo lepaskan….bisa copot nanti, ….jangan ditarik begitu,….lho…lho….hei…… kok malah dipelintir….., ……aduhhh….sakiit….gobloook, hei…. siapa yang kurang ajar ini…? (TERUS BERUSAHA MEMBERONTAK, TETAPI JUSTRU KAKI SATUNYA KENA BETOT)… waaa….setan mana lagi yang sudah gila ini?…aduhhh….lepaskan, ini kaki bukan ketela pohon, bisa copot nanti, ….sakiitt….hei…lepaskan…. sudaahhh….hentikan…., ayo…pada dengar tidak?….sakit ini………. gobloook…!!…hei,….punya telinga nggak? (BETOTAN DI KEDUA KAKI SEMAKIN KUAT, JAIMAN SEMAKIN MENGERANG, IA SEMAKIN MARAH, KEDUA TANGANNYA MENGHANTAM KE SEGALA PENJURU)…. Gila… ….setan kalian semua….mampus kalian….rasakan ini….biar tahu rasa… (MENGUMPAT HABIS-HABISAN, TANGANNYA TERUS MENGHANTAM ,TETAPI BETOTAN SEMAKIN KUAT SAJA, JAIMAN SEMAKIN KACAU, KEDUA TANGANNYA TAK MAMPU MENOLONG MALAH JUSTRU KENA BETOT JUGA) …aaaa…..waaa…,..aduuhh….ampuunn….sudaahhh…aku menyerah….lepaskan semua…., kalian gila…, saakiitt…., jangan keras-keras dong nariknya, sakitt…., toloong…., aduuhh…tolooong…aku mau dihabisi…. (SEMAKIN JAIMAN BERTERIAK, BETOTAN JUGA SEMAKIN HEBAT. BERSAMAAN DENGAN JERITAN PILU JAIMAN, SATU PERSATU KAKI DAN TANGAN JAIMAN PUTUS. ERANGAN JAIMAN SEMAKIN MENJADI-JADI. BELUM HABIS IA MENGERANG, TIBA-TIBA JAIMAN DIKEJUTKAN OLEH CENGKERAMAN YANG KUAT DI KEMALUANNYA TERUS KEMALUAN ITU DITARIK-TARIK DIBETOT-BETOT. JAIMAN SEMAKIN BELINGSATAN) ..haaaa….wuuaaa…wuaaa…., aduuhh…, hei.., yang ini jangan, aduhh…, gilaaa…, jangan ditarik yang ini, burungku…aduuhh…bisa mati aku kalau putus…., aduhhh….sakiittt….., ini sudah gila-gilaan, …..tooloong…,mati aku…, sakiitt….toloong….(TARIKAN MAKIN MENGHEBAT, JAIMAN TERUS BELINGSATAN. KEMALUAN JAIMAN PUTUS. JAIMAN MENANGIS SEJADI-JADINYA. DI ANTARA ERANGAN DAN TANGISAN:….) …ini sudah keterlaluan… kalian rampok aku habis-habisan. ….aduuhh…., gila semua!…, kakiku sudah habis, tanganku sudah habis, masih kurang juga, yang ini kalian sikat juga, setan busuk, sudah pada gatal ya? sampai-sampai barang ginian kalian sikat…..! Yanti…,Yanti…

aku sudah habis sekarang. Tolong aku Yan…., tolong sayang …., suruh mereka kembalikan semuanya, ini sakit sayang, tolong aku sayang…!Yaan…, Yantii….. 

(TANGISAN JAIMAN MASIH PILU. DI ANTARA TANGISAN IA TERUS MEMANGGIL NAMA YANTI. DI UJUNG-UJUNGNYA IA MULAI MENGUMPAT. TIBA-TIBA IA MENJERIT KERAS, ADA YANG MEMBETOT KEPALANYA) 


JAIMAN :

huwaa……, apa lagi ini,….kepalaku…., jangan…, jangan ambil kepalaku, aduuhh..,sakit … leherku sakit…., jangan ditarik…., bajingan..! setan kalian….., hentikan……, ohhh…., Yanti…., tolong aku……, suruh mereka berhenti, Yantiii….tolooong….! (ADA YANG MENCEKIK) …Heeghhh….ohhh….hegh…. siapa lagi ini?….haaa….eghh…. k..k..ka..mu…Yan? Ini … kamu…Yanti….?

Kamu nggak nolong aku, malah ikutan nyikat !….Jangan…Yan, tolong aku sayang! Jangan dengan cara seperti ini,. …ini menyiksa, sakiit…Yan….Yanti….jangansayang…., ampun…., ohh…berhenti…, lepaskan….(TARIKAN DI KEPALA SEMAKIN DAHSYAT. TERSERET-SERET PEMBARINGANNYA) Mau kalian bawa kemana kepalaku? Hentikan….sakit ini…., tolooong……. Aku dibantai….toloong…. hentikan semua ini…..sudaahh…. saakiit….goblog…..! (BERUSAHA TERUS MEMBERONTAK. IA KIBAS-KIBASKAN KEPALA, MERONTA-RONTA DENGAN DHASYAT, JAIMAN SEMAKIN TERHIMPIT, DENGAN SISA-SISA SEMANGAT DAN DENGAN SEKUAT TENAGA IA TERUS BERUSAHA LEPAS DARI HIMPITAN DAN BETOTAN, TERIAKAN JAIMAN TERUS MENYALAK KERAS. AKHIRNYA 

IA BERHASIL LOLOS. IA TERLONCAT BERDIRI LALU MENJAUHI PEMBARINGAN DENGAN BERGIDIG)


JAIMAN :

(DALAM BERGIDIG IA MEMERIKSA SELURUH BAGIAN TUBUHNYA DENGAN TELITI, KHAWATIR DAN TEGANG. SETELAH TAHU SEMUA MASIH UTUH IA LEGA. JAIMAN MENGUMPAT HABIS-HABISAN……..) Kapan aku bisa tidur kalau begini terus. Kamu selalu mengganggu. Beri aku kesempatan sekali saja, agar aku bisa tidur nyaman ,sebentar saja. Aku tahu. Kamu masih marah padaku, tapi jangan begitu caranya. Masa aku sudah sembunyi nggak karuan begini masih kamu ganggu. (MENUNJUK KOTAK KAYU DEKIL) Lihat ! ini, ini agar aku bisa tidur nyaman tanpa terganggu. Kamu semakin gila saja, sekarang pakai keroyokan lagi. Aku bisa nggak tahan kalau begini, aku bisa mati. Aku nggak mau mati konyol model begini. Itu mati tak terhormat namanya. Apa lagi ini sudah jauh, masa aku harus lari lebih jauh lagi. Lalu aku harus lari ke mana, sembunyi di mana? (MENEPUK-NEPUK KOTAK) Ini sudah di lubang semut, masih saja kamu kejar. Ini sudah gila! Edan!! Benar-benar keterlaluan! Aku bisa marah besar kalau begini. Aku hancurkan kamu nanti. Jangan sebut nama Jaiman kalau sudah marah besar. Kuburanmu akan aku bongkar, lalu tulang-tulangmu akan aku bakar habis.


JAIMAN :

Selama ini aku masih bisa sabar, sebab kamu tahu kan, aku begitu mencintaimu. Mana tega aku menghabisimu. Toh aku sudah ribuan kali minta maaf. Berapa ribu kali lagi aku harus minta ampun? Ribuan kali sudah aku katakan, aku khilaf saat itu. Aku benar-benar tak punya niat menyakitimu. Aku sungguh-sungguh mencintaimu. Sampai mati aku cinta. Jadi, tolong pertimbangkan ini. Aku sudah capek terus-terusan begini, biarkan aku menikmati tidur nyaman seperti dulu lagi.


JAIMAN :

Oke…, katakanlah aku ini jahat. Tetapi aku tak berniat sedikitpun berbuat jahat kepadamu. Katakan saja aku brengsek, bajingan, tak bermoral. Itupun aku dipaksa oleh keadaan. Jadi semua bukan salahku saja. (MENGAMBIL ROKOK DARI SAKU, LALU MEROKOK DENGAN NIKMAT) Pertama kali aku ditempeleng Bapak karena ketahuan merokok sewaktu pulang sekolah. Lalu Bapak mengusirku sewaktu tahu aku menghisap ganja. Dan aku minggat setelah menyikat uang Bapak dan mencuri perhiasan Emak. Aku minggat ke kota. Aku menikmati hidup bebas di jalanan, di terminal-terminal, di stasiun-stasiun, aku terbang seperti burung lepas. Setelah seluruh uangku habis, aku mulai hilang akal sebab perutku kelaparan. Aku tak tahu harus berbuat apa. Aku mulai mengais-ngais tong-tong sampah, memakan sisa-sisa warung dan restoran. Sampai aku ditemukan Mamimu. Oleh Mami aku diberi kerjaan di salah satu restoran milik Mami.

Aku tunjukkan bahwa aku bisa bekerja dan bisa dipercaya. Sebab aku juga bisa dan tahu balas budi. Sampai akhirnya aku jadi sopir pribadi Mami. 


JAIMAN :

(TERBAWA KENANGAN INDAH, IA TERTAWA NGIKIK) Alangkah indahnya hidup saat itu. Aku merasa menjadi laki-laki gagah, mobil bagus, rumah bagus, baju bagus, sepatu bagus, gaji bagus. Semua yang kurasakan adalah kemegahan dan kenikmatan hidup mewah, meski semua bukan milikku sendiri. Dari hari ke hari yang kulihat adalah keindahan: Mamimu yang bahenol, parasmu yang cantik, tubuhmu yang seksi, dan berdekatan denganmu adalah anugerah yang tak kepalang tanggung. Mengantarmu ke sekolah, belanja di Mall, menemanimu di rumah jika Mami ke luar negeri….., (TERINGAT SESUATU) ya….., aku ingat sekarang! (WAJAHNYA BERSERI, MENGACAK-ACAK BEBERAPA TEMPAT,MENCARI SESUATU, KETEMU, LALU DIBAWA KE TEMPAT YANG AGAK TERANG: ) Ini dia, betul, ini! Yaa…, kain ini kamu pakai saat kita berduaan di rumah. Mami ke luar negeri, Tiwuk dan suaminya pulang kampung untuk berlebaran. Kita berdua ngobrol ke sana ke mari sambil nonton tivi. Kamu bersantai di sofa, aku duduk persis depan tivi. Kita bercanda, tertawa-tawa, oh… alangkah cantiknya parasmu, dan tawamu yang merdu.


 

JAIMAN :

Lalu kau bercerita tentang pacarmu si Doni yang brengsek dan penipu itu. Betapa aku terharu ketika melihatmu menangis karena telah ditipu habis-habisan olah Bajingan itu. Aku pun mencoba menghiburmu habis-habisan, hingga kamu mulai bisa tertawa lagi. Alangkah bahagianya aku, melihat senyummu yang mengembang, cintaku kepadamu terasa semakin menggelora. Ingin rasanya memelukmu, menciummu, mencumbumu, hinggsa kau merasa nyaman dan aman di pelukanku. Tetapi saat itu aku tak berani. Sebab aku tahu, kaupun bisa galak segarang singa betina.


JAIMAN : 

Ya, aku ingat. Saat itu kamu keluarkan dua lintingan ganja dan kita menghisapnya bersama-sama. Nikmat…sekali! Kita berdua sama-sama mabok. Kamu matikan tivi, kamu putar lagu, mengajakku berdansa sambil tertawa cekikikan sebab aku tak bisa dansa. Kamu terus memaksaku berdansa sambil ngganja. Yaa…, betapa kakiku gemetaran, dan cintaku semakin membara. Masih lekat di kepalaku, kulitmu yang halus, tubuhmu yang harum, parasmu yang cantik, bibirmu yang mungil, hidungmu, rambutmu yang tergerai. Ohh…, Yantii……., lelaki mana yang tahan dengan semua keindahan itu? Kepalamu bersandar di pundakku, tangan kirimu melingkar di leherku, harum tubuhmu begitu sempurna menggoda jiwaku. Kurasakan tubuhmu mulai lemas, ku peluk dirimu erat-erat. Kehangatan buah dadamu begitu dalam menusuk jantungku. Aku taki tahan, aku tak tahan lagi. Aku bawa tubuhmu ke sofa, kurebahkan tubuhmu perlan-pelan. Aku pandang dirimu dengan mata penuh cinta. Bibirmu yang indah merekah, dadamu yang montok, perutmu yang ramping dan terbuka, dan mulusnya pahamu yang menyembul dari balik kain. Ooo….Yanti…., aku tak tahan …. sayang! Aku elus rambutmu, aku kecup kenigmu dengan segala kelembutan cinta, kucium pipimu kiri-kanan, kulumat bibirmu, kuremas dadamu, kamu diam pasrah. (DIAM SEJENAK, TERTEGUN) Tetapi….., baru saja bibirku hinggap di lehermu yang bening, dan tanganku mengelus lututmu, kamu meloncat bangun. Aku tersentak kaget.


JAIMAN :

Saat itu aku melihat dan sadar, aku telah membangunkan singa tidur. Baru kali itu kulihat kamu benar-benar marah besar. Wajahmu yang elok, menjadi sangat mengerikan. Aku tak tahan menatapmu seperti itu. Betapa aku takut dan kikuk. Takut sekali! Aku dengar sumpah serapah di mulutmu. Lalu kakimu, kakimu, keras sekali menghantam dadaku. Hegh….., sesak sekali, oh…, sakiit… Yanti! (MELOROT JATUH) Kemudian, kau ludahi mukaku, dan terus memakiku sambil menendang-nendang tubuhku. (MENGERANG DAN MENGADUH KARENA TERUS DITENDANG) Tak puas menendangku, kamu ambil tongkat hiasan dinding, kau pukuli aku dengan tongkat itu. Kurasakan seluruh tubuhku remuk dan sakit, sakiiit…sekali! Tapi kamu tak peduli. Tak mau dengar lagi betapa aku menjerit-jerit kesakitan, justru semakin gila saja kau hantam tubuhku habis-habisan. Aku tak tahan lagi, aku benar-benar tak tahan. Aku bangkit, aku rebut tongkat di tanganmu. 

Aku hantam tubuhmu, sekali, dua kali, tiga kali, sepuluh kali, lima belas kali, entah berapa kali lagi sudah aku hajar tubuhmu, hingga tubuhmu roboh di lantai. Bedebum!!!! Keras sekali. …Ohhh…………(MENANGIS PILU)


JAIMAN :

(DALAM KEPILUAN) Ooo….. sayangku, cintaku, permataku, apa yang telah kuperbuat? Maafkan aku sayang! Aku benar-benar khilaf, sayang! Habis, kamu juga sih. Aku sudah kesakitan dan minta ampun, masih saja kamu hantam. Aku juga manusia, aku bisa marah kalau disakiti terus menerus. Manusia kalau marah bisa lebih buas dari binatang, tahu? (TANGISNYA TERHENTI, MARAHNYA KEMBALI) Jadi aku marah saat itu, besar sekali! Tubuhmu yang terlentang di lantai aku terkam, lalu aku tindih kuat-kuat. Aku cengkeram rambutmu, aku bentur-benturkan kepalamu di lantai. Aku sumpahi kamu habis-habisan:

Perempuan sundal tak tahu diri! Kamu kira kamu bersih? Suci? Bah ! Aku sering lihat kamu sama Doni brengsek itu di sofa sana. Kamu rayu dia, kamu jilati seluruh tubuhnya sambil merintih-rintih, dan dengan suka cita kamu biarkan Doni melumat habis tubuhmu. (SAMBIL MENGHANTAM YANTI HABIS-HABISAN) Kamu Tidak tahu, betapa aku cembutu melihat semua itu! Seharusnya aku yang mrencumbumu, bukan Doni yang anunya kecil itu!!! Bah !! Sundal ! Memalukan !

Kalau cuma itu yang kamu mau, aku lebih hebat dari kunyuk macam dia, tahu !! (SEMAKIN MARAH, TUBUH YANTI DIGUNCANG KERAS-KERAS) Kamu saja yang tak tahu diuntung. Akulah laki-laki yang benar-benar mencintaimu, bukan si Doni. Dia itu cuma tampangnya saja yang oke, duwitnya oke, tapi soal begituan dia itu cuma kelas kadal! Doni itu maling, laki-laki bajingaan, lebih bajingan dari aku. Akan aku buktikan (MENDEKAP KEMALUAN) iniku lebih hebat dari Doni !!


JAIMAN : 

Aku benar-benar marah saat itu, marah besar padamu. Aku buka kain di pinggangmu, lalu…… (NGAKAK DIA) ..ha…haa….ha…aha…haaa… kejutan apa lagi ini?…haa.. ha…haaa…. Ini lebih mudah dari yang kukira. Nggak punya celana dalam ya ?! Haaa..haa…haaaa…..! (MEMBAWA TUBUH YANTI KE SOFA, MENUBRUKNYA, TERUS DIGOYANG ) Nih, rasakan ! Ayo rasakan baik-baik, biar kamu tahu. Si Soni itu kelas kadaall…! Rasakan, biar kamu tahu kenapa Mamimu selalu merengek-rengek kepadaku tiap ada kesempatan. Biar kamu tahu kenapa Mami selalu ketagihan padaku! Otakmu saja yang kacau, dan mulutmu itu ……. (MENGHANTAM MULUT YANTI HABIS-HABISAN) …dasar mulut sundal,…busuk…. menjijikkan, mulutmu pantas menerima ini….. (MENGEPAL KERAS KERAS, DIHANTAMKAN KE MULUT YANTI BERTUBI-TUBI. SETELAH PUAS JAIMAN MENGGOYANG LAGI, KALI INI SEMAKIN GILA)

Kamu kira aku ini apa? Sudah aku bilang berkali-kali, aku ini anak juragan ! Cuma, bapakku juragan kerupuk, juragan tembakau, juragan kayu, juragan becak, juragan beras. Dan mamimu, juragan salon, juragan restoran, juragan hotel, juragan peragawati, juragan pelacur! Bapakku di desa, mamimu di kota. Apa bedanya? 

(GOYANGAN JAIMAN SEMAKIN MENGHEBAT) Jadi kita pantas kawin ! Kita sama-sama anak juragan, sama-sama anak orang kaya. Coba pandang bapakku, jangan pandang aku yang jongos ini!


GOYANGAN JAIMAN SEMAKIN DAHSYAT. IA BERTERIAK-TERIAK ANTARA MARAH DAN NIKMAT. LALU MENGEJANG, SEJENAK, KEMUDIAN ROBOH LUNGLAI. NAPASNYA TERENGAH-ENGAH, MERINTIH-RINTIH, MENANGIS TERISAK-ISAK TAPI AIRAMATANYA HABIS, MEMANGGIL-MANGGIL NAMA YANTI


JAIMAN : 

(TERCENUNG). Setelah itu…, aku bingung. Aku panik, otakku kacau. Yang aku tahu, aku harus pergi, pergi sejauh-jauhnya. (MENYAMBAR KAIN) Aku ambil kain ini, aku peluk erat-erat, aku menangis. Aku tinggalkan kamu sendirian. (MENGAMBIL SEBOTOL MINUMAN KERAS, LALU IA TENGGAK DENGAN GAYANYA YANG KHAS) Aku bawa kain ini ke mana pun aku pergi. Agar aku tetap mengenangmu. Agar cintaku kepadamu terus menggelora. Dengan ini, bisa aku rasakan kehadiranmu di sisiku. Aku sadar aku tak mungkin lagi kembali di sisimu. Koran-koran mengabarkan kematianmu yang tragis, mereka tulis besar-besar. Orang-orang ramai membicarakan sebulan penuh. Aku jadi orang pelarian, aku diburu polisi. Bertahun-tahun aku sembunyi, lari berpindah-pindah. Dari satu tempat ke tempat yang lain. Dari satu kota ke kota yang lain. 


JAIMAN :

Aku kembali menjadi orang yang terhempas dan terbuang. Aku harus mencuri, menjambret orang di jalanan, agar bisa bertahan hidup. Aku tak mungkin lagi menjadi orang baik-baik. Lalu aku mulai merampok, Polisi semakin geregetan, aku terus diburu. Aku pontang-panting menghindari serbuan mereka. Lalu aku mulai jadi pembunuh. Sudah banyak yang aku bunuh. Terutama perempuan-perempuan sundal itu, sebab mereka pantas mati, mereka brengsek dan menjijikkan. Tetapi kamu lain, aku begitu kagum padamu, aku terpesona padamu. Kamu adalah keindahan segala bidadari. Kamu tak pantas mati (SEDIH SEKALI DIA) 


 

 

 

 

JAIMAN :

Yanti…, sayangku…, aku cinta padamu, sampai mati aku cinta. Jadi, tolong pertimbangkan ini. Jangan perlakukan aku seperti ini. Jangan ikut-ikutan memburuku kaya polisi-polisi sinting itu. Beri aku kesempatan tidur barang sejenak. Masa aku nggak boleh tidur. 

Di hotel tidurku tak nyenyak, di tempat pelacur kamu buru, di kolong jembatan kamu kejar juga, di mana-mana kamu sikat, sampai-sampai tidur kaya tikus (MENUNJUK KOTAK) masih saja diserbu. Edan, ini sudah kelewatan. Aku nggak bisa terima ini, aku bisa gila. Ini harus dihentikan, harus! Sekarang juga, kapan lagi kalau tidak sekarang! (MENYAMBAR KAIN, LALU DIIKAT SEKENANYA. MENYAMBAR MOTOR, KABUR DIA)

MALAM MASIH PEKAT, ANGIN KEMARAU BERHEMBUS PERLAHAN. DAN KOTA KECIL ITU MASIH TERTIDUR PULAS. JALAN LENGANG, JAIMAN MELARIKAN MOTOR SEOLAH KESETANAN. DI SELA-SELA TARIKAN GAS, IA TENGGAK MINUMAN. HINGGA TAK TERASA BOTOL PUN SUDAH KOSONG. IA LEMPAR BOTOL SEKENANYA SAMBIL MENGUMPAT. IA TERUS MELAJU MENERBANGKAN MOTORNYA DI JALANAN BERASPAL.

JAIMAN :

( BERTERIAK) Jaimaann…., mau kemana kau…?

JAIMAN TERUS TANCAP, MATANYA MELOTOT KE ARAH JALAN DI DEPANNYA

.
JAIMAN :

Maann…. ! Berhenti…., Maan….! Kamu mau ke mana? Jalan masih terlalu gelap, jangan ngebut. Berbahaya !! Jaimaann….. dengar aku, maann….! Kamu bisa mampus ngebut begini!


JAIMAN :

(TERUS TANCAP GAS) Biar…! Aku tak peduli. Jaiman nggak gampang mampus, tahu? (SEMBARI NGAKAK) ……ayo…sayang, kejar aku kalau bisa. (CELINGUKAN) Ayo…Yanti, di mana kamu? Kejar aku sekarang! (NGAKAK LAGI)


JAIMAN :

Jaiman…., jangan bego kamu! Tak ada yang mengejarmu! Jalanan masih sepi, lihat sendiri baik-baik. Nggak ada orang lain, semua masih pada tidur. Jangan gila kamu!


JAIMAN : 

(SEMAKIN GILA, MAKIN TERBANG MOTORNYA) Diaam….brengsek! Jangan berisik, mengganggu saja! Mau ngebut, mau enggak, itu urusanku! Tak ada yang boleh melarangku! Ini sudah kepalang tanggung, aku nggak mau berhenti!


JAIMAN : 

Ayolah…Man…, pikir sedikit! Jalan masih terlalu gelap, bahaya….! Berhenti…,Man! Tunggu terang sedikit kenapa sih? Ingat, Maan…, ini motor barusan kamu embat sore tadi. Belum jelas gacoannya. Bensinnya, Man, sedikit apa banyak? Berhenti, Man..!! Lihat businya, masih bagus apa enggak? Teliti dulu, jangan main tancap begini! Bannya masih oke enggak? ….Awas, Man…! Itu tikungan di depan…! ….Awaas…..hati-hati………


JAIMAN : 

(SAMBIL MELEWATI TIKUNGAN DENGAN MULUS) Cerewet amat! Sudah kubilang diiaaammm….! Soal tikungan, Jaiman jagonya. Ini motor bagus, goblog! Mana mau aku ngembat kalau nggak bagus. Jaiman bukan maling belekan! (MENIKUNG LAGI DENGAN MULUS) Lihat! Yang barusan kamu lihat enggak? 


JAIMAN :

Iya…iya! Percaya! Tapi dengarkan aku….! Kamu lagi mabok, Maan…! Otakmu lagi nggak normal. Kontrolmu masih kacau. Kamu bisa ditabrak kereta api! Sekilo lagi persimpangan kereta, Man…!


JAIMAN :

Jangan ngaco kamu, Jaiman hapal jalur ini! Persimpangan masih sepuluh kilo lagi! Dan Ini belum jam kereta lewat. Nanti, habis subuh, gobloog…!(MELEWATI GUNDUKAN, MOTOR JAIMAN LOMPAT DAN MENDARAT DENGAN MULUS. JAIMAN TERLIHAT GEMBIRA) Huu…..hu..! haa…haa….ha…, lihat sendiri loncatannya, ini motor bagus, haa…ha…..haaa……..


JAIMAN :

Jangan main gila, Man..! pelan sedikit kenapa sih? Tadi barusan kamu kentut-kentut, kamu masuk angin. Kamu sakit, Man…! Pertigaan depan belok kiri, mampir ke warung si Susi, mintalah kerikan dulu sama dia! 


JAIMAN : 

(MENGUMPAT KASAR) Jaiman bukan orang cengeng! Brengsek kamu! Persetan! Jangan banyak bacot! Sudah aku bilang, soal motor Jaiman jagoannya! Biar sakit sampar sekalipun Jaiman tetap jago. Ini belum seberapa, lihat, akan kutancap sampai penuh. (DITARIKNYA GAS, KALI INI DENGAN KECEPATAN PENUH) 


JAIMAN :

Maan…, jangaan…., jangan main api, bahaya….! Gila, edan kamu! Pikir waras-waras, kamu tak punya tujuan! Ini sia-sia !! Lebih baik kamu tidur!


JAIMAN :

Siapa bilang tak punya tujuan. Aku mau bongkar kuburan Yanti. Aku mau buat perhitungan sama dia. Justru agar aku bisa tidur! Dia sikat aku habis-habisan tiap hari. Aku akan balas semuanya. Biar adil! Percuma aku mencintainya, ia lempar cintaku ke lubang tahi. Aku sakit hati sekarang. Akan kubalas dia, akan aku balaas!


JAIMAN :

Kamu sudah tak waras, Man! Kuburan Yanti itu diseberang sana, delapan ratus kilo dari sini. Nyebrang laut lagi. Naik pesawat biar cepat, jual motor ini buat ongkos!


JAIMAN :

Ini kota kecil, goblog! Kamu pikir bisa naik pesawat dari sini? Kamu pikir kepalaku ini tumpul? Aku ngebut ini juga mau ke bandara! Mau naik pesawat! 

JAIMAN :

Jangan, Man! Jangan naik pesawat, nanti kamu bisa ditangkap! Kabarnya buron kaya kamu banyak ditangkap di bandara.


JAIMAN : 

(MENGUMPAT JENGKEL) Tadi bilang suruh naik pesawat, sekarang lain. Bah ! Persetan dengan kamu! Naik apa kek, aku tak peduli. Pokoknya aku harus bongkar kuburan sundal itu! (MARAH BESAR, MOTORNYA DIGEBER PADA PUNCAK KECEPATAN) 


JAIMAN : 

Man…, Lihaat! Di depan sana! Lihat, Man !! Ada apa itu, Maan! Ada yang bergerak-gerak di tengah jalan sana. Itu, ramai sekali orangnya! Hati-hati, kurangi kecepatan! Berhenti dulu, lihat dulu. Itu, Awaas…! Mereka di tengah jalan, sepertinya mereka membongkar jalan. (MEMELOTOTKAN MATA, MELIHAT BAIK-BAIK) Mumpung masih agak jauh, kurangi kecepatan! Lihat dulu, lihat itu mereka, mereka makin banyak! Itu, ya, agak jelas sekarang, gila…! Berhenti, Maan…! Jalan ini dibuntu sama mereka. Ayo, dengar aku! Hentikan! Balik saja! Cepat, balik Maan…! Mereka pasti polisi. Mereka menghadangmu Man! Lihat mobil mereka! Lihat motor mereka! Tidak salah lagi! Ayo, Maan…., balik…., selamatkan diri kamu…! Jangan gila kamu! 

JAIMAN :

Balik, Maaann….! Mereka polisi betulan, ya, sudah jelas sekarang! Balik! Ini sudah terlalu dekat! Kamu dikepung, Maann…! Jaiman…., jangan gila, berhenti, masih ada kesempatan, Man…., dengar aku, ini sudah terlalu dekat, berhenti……, berhenti……, Jaiman……, cepat berhenti, awaas….. Maan…., Jaiman……...., Jaimaann…………


(JAIMAN TERUS TANCAP. SEMENTARA YANG MENGHADANG TERLALU DEKAT. JALANAN MASIH GELAP. JAIMAN SEMAKIN TERBANG, SEMAKIN GILA. TIBA-TIBA SEMUA CAHAYA MENERPA JAIMAN, JAIMAN KELABAKAN. KEMUDIAN SEMUA KEMBALI GELAP SEKETIKA.


Bojonegoro, Oktober 2000
Siswo Nurwahyudi

Naskah ini diangkat dari syair lagu karya grass roots Bojonegoro yang berjudul : "Jaiman"



Support/donasi/dukungan :
https://saweria.co/SiswoNurwahyudi